We zijn allemaal verschillend, maar wel gelijkwaardig. Bij discriminatie gaat het erom dat je in gelijke gevallen ongelijk wordt behandeld. Met andere woorden: het anders behandelen, achterstellen of uitsluiten van mensen op basis van (persoonlijke) kenmerken die er in de situatie niet toedoen.

Om te kunnen spreken van discriminatie moet er een wettelijke beschermde discriminatiegrond aanwezig zijn. Deze grond is het (persoonlijke) kenmerk dat een rol heeft gespeeld bij de daad discriminatie. Daarnaast moet er een geldig terrein zijn. Gediscrimineerd worden op een bepaald terrein, betekent de situatie, de ‘plek’ waar je gediscrimineerd bent. Denk aan: op het werk, op school of tijdens het uitgaan. Een gedetailleerd uitleg en overzicht over de gronden en terreinen kunt u vinden op de pagina Discriminatie en wetgeving.

Wanneer is er eventueel sprake van discriminatie?

• Van mijn werkgever heb ik gehoord dat mijn arbeidscontract niet wordt verlengd. Binnenkort ga ik namelijk met zwangerschapsverlof en dat is niet goed voor de continuïteit van het bedrijf, werd mij verteld.
• Wanneer ik met het openbaar vervoer wil reizen of een hapje wil eten in een restaurant, word ik niet toegelaten in verband met de aanwezigheid van mijn hulphond.
• De politie vraagt mij telkens om identificatie. Als ik om de reden vraag, heeft het antwoord te maken met hoe ik eruit zie of mijn afkomst. 
• Ik kom niet in aanmerking voor een woning omdat ik christen en veganist zou zijn.

Wanneer is er geen sprake van discriminatie?
Niet alles is discriminatie. In sommige situaties is het ook normaal om onderscheid te maken.

• Ik ben geweigerd voor een baan als receptionist, omdat ik de taal niet beheers.
  
  Uitleg: dit is geen discriminatie. De taal-eis is namelijk van belang voor het uitoefenen van deze functie. Iemand weigeren voor diezelfde functie vanwege de leeftijd, burgerlijke staat of huidskleur van de sollicitant is dan wel discriminatie.
  
  
• Wanneer ik in de binnenstad van Utrecht een drogist wilde bezoeken, kwam ik er niet in. Ik ben rolstoelafhankelijk en de drogist bevond zich op de eerste verdieping. Het pand is oud en heeft geen lift.
  
  Uitleg: de drogist moet kijken naar een passende en haalbare oplossing. Dat er in het pand geen lift is, kan niet worden gezien als hun verantwoordelijkheid. Het is immers een oud pand. Het plaatsen van een lift als oplossing brengt te hoge kosten met zich mee voor deze drogist en is daardoor niet haalbaar.
  Indien het niet om deze kleine drogist in een oud pand zou gaan, maar om een grote bank in een nieuw pand, zou het wel een ander verhaal kunnen zijn.
  
  
• Ik zit elke dag netjes om 08:30 uur achter mijn bureau om de dag te starten en ik eindig, zoals het hoort, om 17:00 uur. Mijn manager komt elke dag pas rond 09:30 uur binnen en gaat vaak eerder weg. Toch krijgt hij meer salaris. Dit voelt oneerlijk en als ongelijke behandeling”.
  
  Uitleg: hoewel u zich kunt afvragen of uw manager het goede voorbeeld geeft, is het geen discriminatie. Het zijn namelijk geen gelijke gevallen. Uw manager heeft allereerst een andere functie en andere – zwaardere – verantwoordelijkheden. Daarnaast tellen ook opleiding en (aantal jaren) ervaring mee in salariëring. Dus hoe oneerlijk het ook voelt, het is geen discriminatie.