Werkconferentie De Melder Centraal
15 Jaar werken aan Gelijke Behandeling
Opening conferentie door Sharon Dijksma,
Burgemeester Gemeente Utrecht
Goedemiddag allemaal. Wat ontzettend fijn dat jullie hier. Met zoveel zijn. Ik moet jullie van harte feliciteren. Ik doe dat wel met mixed feelings. Want eigenlijk. Als je heel eerlijk bent, dan zou een organisatie die strijd tegen discriminatie niet moeten bestaan. Die zou niet hoeven te bestaan. Maar er is in een ideale wereld misschien geen discriminatie, in onze huidige wereld is die er wel. Die ideale wereld, die bestaat niet. En dus is discriminatie om geloofsovertuiging, afkomst, en seksuele voorkeur nog steeds dagelijks praktijk. Op heel veel momenten. Heel veel terreinen. En ook in Utrecht.
Heftige, hele verdrietige verhalen over uitsluiting raken het ambt en het hart
Te vaak hoor je nog hele heftige, hele verdrietige verhalen. Bijvoorbeeld. Ik was laatst bij. Een echtpaar, twee vrouwen, die de regenboogvlag aan hun huis hadden gehangen. .En de volgende dag was er een doos eieren tegen de ramen gegooid. En dat was nog maar het begin. Ook recent, een ander voorbeeld. Van een kroeg, niet zo heel ver hier vandaan, die een mbo student weigerde. Want daar werden alleen de hbo studenten of de universitaire studenten uitgenodigd voor een biertje. Of nog een voorbeeld, een moment waarop er tijdens voetbalwedstrijden oerwoudgeluiden klinken. Het zijn drie voorbeelden. Drie heel verschillende voorbeelden. Maar wel voorbeelden die heel ernstig zijn. En die mij ook persoonlijk zeer raken. Niet alleen in mijn ambt. Ik heb nu mijn keten om, dat straal je uit. Maar ze raken me ook als mens. En ik denk jullie allemaal.
Melders discriminatie zijn helden
Het zijn voorbeelden. Maar elk voorbeeld is er natuurlijk één te veel. En dus is het heel erg goed dat we al 15 jaar fe wet gemeentelijke. Antidiscriminatie voorzieningen hebben. En dat Art.1 Midden Nederland al 15 jaar, ook in de provincie Utrecht, een heel veilige plek is. Waar je discriminatie kan melden, waar er naar je geluisterd wordt. En waar je ook geholpen wordt. En dat begint natuurlijk bij de melder. Ook al zou je misschien beter kunnen zeggen: Niet de melders, maar de helden. Want het is volgens mij niet niks. Als je slachtoffer bent van discriminatie, om daadwerkelijk ook tot een melding over te gaan. En mensen verdienen daarmee niet alleen onze hulp, maar ook onze bewondering. En complimenten. En Art.1 Midden Nederland ondersteunt daarbij.
Investeren in samenwerking & innovatie
Maar Art.1 Midden Nederland kan tegelijkertijd alleen maar wat betekenen als de ketenpartners ook daadwerkelijk goed samenwerken. Ik denk dat de gemeenten in deze regio elkaar wel vinden bij het voorkomen en aanpakken van discriminatie. We proberen in ieder geval veel te doen. Investeren in platforms, In bondgenootschappen, in samenwerkingsverbanden die we omarmen. We hebben nieuwe innovaties. Zoals het zogenaamde realtime discriminatie dashboard. Bij ons zijn politie en justitie daar ook op aangesloten. En in de vier grote steden zie je toch steeds weer dat er nieuwe initiatieven worden genomen. Zoals een integrale keten aanpak. Waarbij we niet alleen zeggen ‘dit onderwerp is chefsache’, maar er ook naar proberen te handelen.
Wat onzichtbaar was, onder de oppervlakte bleef, wordt steeds meer opgetild. Zichtbaar gemaakt
En als je dan op zo’n moment kijkt naar de meldingsstatistieken, dan word je daar aan de ene kant niet blij van. Want na vijf jaar is het aantal meldingen enorm toegenomen. Het is nu maart. En ik begrijp dat Art.1 Midden Nederland op dit moment al meer dan 300 meldingen heeft gekregen. Ja precies, dat is heel veel. En met alle onrust en dreigende polarisatie, met een algehele verharding in onze samenleving, hou ik mijn hart ook wel een beetje vast. Want wat betekent dit nou eigenlijk? Maar het heeft ook een andere kant. Want je weet ook dat als je op een gegeven moment zichtbaar bent als organisatie, als mensen je weten te vinden, dat je dat ook terug gaat zien in de cijfers. Namelijk dat het aantal meldingen ook daadwerkelijk omhoog gaat. Dus het is misschien ook wel zo dat mensen op dit moment vaker durven te melden. En de stap beter weten te zetten. Omdat ze ook het gevoel hebben bij Art.1 Midden Nederland word ik serieus genomen. Krijg ik een goede opvolging. Praten ze daarover met elkaar. Dus ik ben een optimistisch mens. En eigenlijk hoop ik dat het tweede vooral aan de orde is. Dat iets wat heel lang vooral onzichtbaar was, of onder de oppervlakte bleef, nu steeds meer opgetild wordt. En zichtbaar is.
Hoe dan ook: jullie zijn heel hard nodig. Daarom ben ik hier. Ook vandaag. En ik wil ook heel graag, met ons college, maar ook met de veiligheidsregio Utrecht waar ik ook voorzitter van ben, een bijdrage leveren aan dit belangrijke onderwerp.
De ideale wereld kunnen we samen elke dag iets dichterbij brengen
De ideale wereld. Ik zei het net al, die bestaat niet. Je zou kunnen zeggen, die laat nog even op zich wachten. Maar het is wel zo dat wij er met elkaar van alles aan kunnen doen. Om die elke dag weer een stapje dichterbij te brengen. En daar is Art.1 Midden Nederland heel erg belangrijk in. Ik heb begrepen dat sommige van jullie zich zo vastbijten in de dossiers dat je naar huis moet worden gestuurd. En dat zegt iets over de enorme drive van de mensen die het werk doen. En daar wil ik jullie eigenlijk zeer voor bedanken. Want zonder dat werk, zonder jullie inspanningen, zouden een heleboel mensen die onrecht ervaren. Zich niet gezien of in de steek gelaten voelen. En door jullie werk krijgen zij een gezicht, en misschien belangrijker nog: Een stem. En dat is heel veel waard.
Dank jullie wel. Dankjewel.
